Bulimik

Kapı kilitlendi… Tamam!!! Sıra musluklarda. Muslukları açmam gerek, biraz gürültü kirliliği her zaman işe yarar… Tamam!!! Her şey halloldu gibi ama işimi hızlı bir şekilde bitirmeli, etrafta tek bir delil bile bırakmamalıyım… Su içsem iyi olacak, daha hızlı ve kolay olmasına yardımcı olur. Ok! Bu da tamam!!! “Ceren, ne yapıyorsun kızım?” Kahretsin, nerden çıktı bu şimdi, tam da sırası… “Tuvaletimi yaptım, ellerimi yıkıyorum anne, ne oldu?” “Kapıyı açar mısın lütfen? Hem neden kilitli bu kapı?” Off yaaa gidin başımdan… “Aaaa! Anne çıkacağım sabret, tuvalette bile rahat yok mu bana yaaa? Diğer tuvalete girebilirsin. Ne olur git anne lütfennnn, bu son, gerçekten bu son…” “Ceren!!! Sana son kez söylüyorum, hemen aç şu kapıyı yoksa dediğin hiçbir şeyi dinlemeden kafamdakileri uygulamaya koyacağım…” Bitmiştim! Evet bu konuşmadan sonra oyunun sonuna geldiğimi anlamıştım, doğrular su yüzüne çıkmalıydı, daha fazla saklayamazdım…