Bir Yudum Kardelen

Ilık ılık esti rüzgâr, yüzüme dokundu, saçlarımın arasından geçti. Bu kadar derinden hissetmemiştim hiç. Daha öncede esmişti rüzgâr hem de yüzlerce binlerce kez ama hiç bu kadar derinden hissetmemiştim. Bu kez yüzüme değil, ruhuma esmişti adeta.

Özgürdüm hem de hiç olmadığım kadar. Mutluydum sebepsiz gülecek kadar. Güçlüydüm hem de çok güçlü… Anlamıştım belki de ilk kez bu dünyaya bir birey olarak geldiğimi, Tanrının bahşettiği bu muhteşem hayatı sonuna kadar yaşamalıydım.

İçimde bir sevinç tarifi yok, Küçük bir çocuğun ışıldayan gözleri gibiydi gözlerim yıldız yıldız… Korkmuyordum hem de hiç. Bir kardelen büyüttüm yüreğimde, üç evlat, iki ana, iki koca...  Umut doldurdum hayallerimi ışık olsunlar hayatıma...